Kiedy nie możemy pomóc

Nie każdy klient, który wziął kredyt w banku, może zostać klientem naszej kancelarii. Banki udzielały trzech rodzajów kredytów frankowych – walutowego, denominowanego do waluty obcej i indeksowanego (waloryzowanego) do waluty obcej (najczęściej CHF, USD i EUR).

Mimo że na pierwszy rzut oka różnice między kredytami nie wydają się duże, to w rzeczywistości jest inaczej. Najczęściej kancelarie oferują pomoc kredytobiorcom frankowym posiadającym kredyty hipoteczne indeksowane lub denominowane do obcej waluty.

Kredytobiorcom pożyczany był kapitał w złotych, a następnie przeliczany do szwajcarskiej waluty według tabel kursowych banków. Wypłata kredytu następowała w złotówkach. Przeliczenie kapitału do spłaty było po kursie kupna franka, a spłata rat po aktualnym kursie sprzedaży waluty.

Kancelarie nie dochodzą roszczeń w sprawach, w których klient negocjował kurs waluty. W takiej sytuacji nie doszło do jednostronnego kształtowania wysokości zobowiązania przez bank. Podobnie, gdy spłata kredytu następowała od razu w walucie indeksacji.

Jeśli kredytobiorca od początku spłacał kredyt w walucie waloryzacji (np. kupując walutę na własną rękę poza bankiem), nie jest zasadne dowodzenie, że bank ustalał kurs spłaty jednostronnie. Ponadto, każda spłacona rata w efekcie zmniejszała saldo zadłużenia wyrażonego w walucie indeksacji.